Ҳазорҳо сабаб аст, ки мехоҳед ҷое барои вохӯрӣ дарёбед. Хушбахтона, мо зиёда аз 10 000 утоқи вохӯрӣ дорем, ки аз онҳо метавонед интихоб кунед. Аз утоқи хурд то маҷлисгоҳи роҳбарият ва толори конфронс. Дар давоми чанд дақиқа тибқи талаботатон утоқи вохӯриро интихоб кунед.
Интихоби васеъи утоқҳои вохӯрии мо ба шумо имкони ба иҷора гирифтани ҳуҷраи табъи дил дар дилхоҳ филиал/нуқтаи хизматрасонӣ медиҳад, ки эҳтиёҷатонро бароварда гардонад. Мо маҷлисгоҳҳои калон ва толори конфронс дорем ки онҷо метавонед чорабиниҳоро гузаронед ва инчунин утоқҳои хусусӣ ҳастанд, ки онҷо метавонед бо довталабон мусоҳиба гузаронед, бо тими худ якҷоя кор кунед ва муштариёнатонро мутаассир гардонед. Мо ҳатто фазои махсус тарҳрезишудаи омӯзиш дорем, ки бо ҳама чизе ки барои шумо лозим аст, таҷҳизонида шудаанд.
Вақте ки шумо утоқи вохӯриро ба иҷора мегиред, мо шуморо хуб дастгирӣ мекунем. Агар ба таҷҳизоти иловагӣ ниёз доред, ба мо гӯед ва мо онро ба ҷои шумо муҳайё месозем. Тими воқеъ дар маҳалли мо утоқи шуморо омода месозад, барои бемамониат гузаштани раванди вохӯрӣ шароит месозад ва дар қабулгоҳ меҳмонҳои шуморо гарму самимӣ пазироӣ мекунад.
Утоқҳои вохӯрии мо барои ноил шудан ба комёбӣ– сохта шудаанд, новобаста аз он ки шумо мекӯшед муштарии ҷориатонро ба идеяатон бовар кунонед ё мекӯшед муштарии навро мутаассир созед. Мо бемамониат гузаштани омӯзишҳои шумо, маҷлиси роҳбарият, мусоҳибаҳо ва конфронсҳои шуморо таъмин мекунем ва ҳамаи фазо, роҳиҳал ва дастгирии мавриди ниёзи шуморо фароҳам меорем.
Вақте ки шумо яке аз утоқҳои вохӯрии моро банд мекунед, шумо ба як қатор хизматрасониҳо ва имконот - аз ташкили пешниҳоди хӯрок то таҷҳизоти аудиовизуалӣ - дастрасӣ пайдо мекунед, ки барои самарабахш анҷом додани чорабинӣ имкон медиҳанд. Пешакӣ фармоиш диҳед, ва мо дастрасӣ ва қобили истифода будани ҳама чизро дар рӯзи вохӯрӣ таъмин менамоем.